انتظار

خیلی جالبه 
من...
من هیچوقت برای آدمایی که برام توی زندگیم مهم بودن،غرور نداشتم حتی یه کوچولو!
تو عصبانیت اگه سرم داد میزدن یا فوشم میدادن یا بد حرف میزدن ناراحت میشدم،ولی نه اینکه به دل بگیرم کینه کنم بخوام هی بزنم تو سرشون تیکه بندازم.فقط درکشون میکردم و بازم این من بودم که پیشقدم میشدم و به روی خودم نمیوردم توی حرف زدن باهاشون.اون قسمت ناراحتیمم یه چیزیه که دست خودم نیست.بحث انتظاره.وقتی از یه نفر انتظارشو نداشته باشی و بخواد ناراحتت کنه اونجا دیگه منطق حالیت نیست.