وقت کمه واسه باهم بودن!

واسه اونی که دوسش داری وقت بذار،نذار به نبودت عادت کنه.
نذار روز هاو ساعت هایِ زیادی رو بدونِ شنیدنِ صدات سَر کنه،امـروز نمیفهمی امایروز میرسه که دلت هوایِ بودنشُ میکنه و دیگه جایی واسه بودنت تو لحظه هاش نیس.
دیگه دلش برایِ حضورت پـر نمیکشه،دیگه یاد میگیره چطور از دور دوست داشته باشه.حقیقتش بـود و نبــودت واسش فرقی نداره دیگه.واسه اونی که دوسش داری وقت بذار.هر چقدم که بقیه باشن، هرقدر سرش گرم باشه و دورش شلوغ، باز ته دلش همیشه تو همه یِ لحظه هاش حضورِ تورو کم داره، ته خنده هایِ بلندش، نبودِ تو بغض میشه و چنگ میزنه به خوشی هاش.واسش وقت بذاربه بهونه یِ "خستگی" و "وقت ندارم" و "درگیرم..."به بهونه "کار"و"درس" لحظاتِ خوبِ بودنشُ، هوایِ خوشِ خنده هاشُ وقتی که دلیلش خودتی از دست نده.نگو دوست دارم، دوسم داره، همیشه هست و هیچوقت نمیـره و وقت زیاده و ازاینجورحرفا.نگو خودش میدونه دوسش دارم یه وقتایی عمل لازمه ی زندگیه،یه وقتایی حرف زدنا آدمارو آروم میکنه.نه
نــه جانم.وقت تنگه واس دوس داشتن و عاشقی کردن
وقت کمه واسه با هم بودن.وقت خیلی کمه.